Over Ongeloof Heengroeien

Je vindt er een in elke groep. Je hebt misschien gehoord hoe ze genoemd worden: 

Feestverpester 

Depri Debbie 

Pessimistische Penny 

Negatieve Nancy 

Ik kende ooit een meisje dat Vanessa heette en haar vrienden noemden haar ‘Depressa’. 

Niemand wil deze labels dragen, maar het lijkt erop dat ze er niets tegen kunnen doen. In welke situatie ze ook omen, ze zien altijd het negatieve. Ze vinden een speld in een hooiberg vol goeds. Ze zoeken naar de kleinste negatieve aspecten in een zee vol goeds. In elke situatie anticiperen ze op wat er mis kan gaan in plaats van het goede te zien. Ze zijn de Iejoors van de wereld – deze lieve mensen die zichzelf er niet toe kunnen brengen om dat sprankje hoop te zoeken; het licht aan het einde van de tunnel niet kunnen vinden. 

Ken je zo’n persoon?  

Jezus wel. Het was een van de twaalf: Thomas. Jij en ik – en ook de ongelovige wereld – gebruiken de naam Ongelovige Thomas, en niet zonder reden. Nadat Jezus opstond uit de dood, vertelde de andere discipelen aan Thomas:  ‘We hebben de Heer gezien!’ Maar Thomas zag hem niet, en totdat hij Hem wel zag, bleef hij koppig zeggen dat hij dat NOOIT zou geloven. 

Dat zijn woorden van strijd op z’n slechtst; pessimistische woorden hoogstens. 

Voordat we te hard oordelen over Thomas, wil ik dat je weet wie hij was. Net als bij de pessimisten van nu, zit er altijd meer achter. Als we zoeken in het Woord, zien we dat het Thomas was die bereid was om met Jezus mee te gaan naar Judea om de dode Lazarus te vinden, terwijl de andere discipelen bang waren voor gevaar en dood (Joh. 11). In Thomas’ gedachten zou het beter zijn geweest om met Jezus te sterven dan zonder Hem te leven. En toen het kruis naderde, was het Thomas die niet begreep waar Jezus heenging en oprecht vroeg hoe hij bij Hem kon zijn (Joh. 14). Het lijkt erop dat hij het niet kon verdragen om eraan te denken dat hij van Jezus gescheiden zou worden. Zelfs in zijn pessimisme was Thomas met al zijn moed trouw. Zelfs in zijn twijfel spong zijn loyale liefde voor Jezus in het oog. Waarschijnlijk was Thomas’ hart gebroken vanwege Jezus’ dood en dat voedde zijn pessimisme zodat dat uitgroeide tot een diepe, wanhopige twijfel. 

Hoe complex zijn emoties ook waren, we kunnen een aantal dingen van Thomas leren:

Afstand kan twijfel creëren. Thomas (ook bekend als Didymus), een van de twaalf, was niet bij de discipelen toen Jezus kwam.’ 

Thomas was om welke reden dan ook niet bij de discipelen toen Jezus voor de eerste keer aan hen verscheen na zijn opstanding. Het lijkt erop dat de andere tien (min Thomas en Judas Iskariot) er wel waren. Als we afstand nemen van God en andere gelovigen, nemen we afstand van onze beste kans op waarheid, hoop en geloof in onze donkere situaties. Als we aan ons lot overgelaten zijn, is het waarschijnlijker dat we afdwalen en dat de stemmen van de wereld onze fragiele gedachten en harten twijfel influisteren. Gods Woord laat ons weten dat we niet moeten stoppen met elkaar ontmoeten – en des te meer nu de Dag nabij is (Hebr. 10:25). Ben je terneergeslagen en neem je afstand van God en andere gelovigen? Het is niet goed om alleen te zijn. Keer vandaag nog terug, zodat je Jezus ten volle kunt proeven. 

Ongeloof kan tweedracht veroorzaken.  ‘Maar hij zei tegen hen: ‘Als ik in Zijn handen niet het litteken van de spijkers zie, en mijn vinger niet steek in het litteken van de spijkers, en mijn hand niet steek in Zijn zij, zal ik beslist niet geloven.’  

Het is moeilijk om te bepalen hoe Thomas’ stem hier moet hebben geklonken, maar het lijkt niet erg positief te zijn geweest. Stel je eens voor: de andere discipelen overweldigd door blijdschap omdat ze hun verrezen Heer zien. Sommige van de belangrijke Koninkrijkspuzzelstukjes vallen nu op hun plaats en het is een moment van doorbraak voor anderen. Samen zijn ze door de hel gegaan en weer terug, en nu bevinden ze zich op een heuveltop van geloof… en op dat moment laat Thomas een geluid van ongeloof horen. Je kunt bijna voelen hoe de sfeer verandert als Thomas zijn woorden uitspreekt, en dat is precies wat we doen als we elkaars vuur van bewezen geloof uitdoven met stellig ongeloof. Tweedracht is gezaaid. Afleiding ontstaat. In plaats van te focussen op het koninkrijksdenken en op de glorie van God, blijven de discipelen van Jezus verdeeld achter en ze proberen elkaar te een van hen te overtuigen. Is jouw ongeloof door oorzaak van tweedracht in het lichaam? Laten we geloof voorleven zoals dat van Abraham, die ‘aan de belofte van God niet getwijfeld [heeft] door ongeloof, maar werd gesterkt in het geloof, terwijl hij God de eer gaf. Hij was er ten volle van overtuigd dat God ook machtig was te doen wat beloofd was.’(Rom. 4:20-21) 

Stilstand is achteruitgang. ‘En na acht dagen waren Zijn discipelen weer binnen en Thomas was bij hen.’ 

Oh, wat moet dat een week zijn geweest voor Thomas – een zeer verdrietige week vol twijfel, rouw, vragen, wensen en wachten. Als je ooit hebt uitgesteld om in geloof uit te stappen, weet je dat zelfs een dag van ‘worstelen met je geloof’ een eeuwigheid lijkt te duren. Thomas’ stilstand in geloof veroorzaakte voor hem een hele week vol strijd, die – makkelijk gezegd – voorkomen had kunnen worden als hij had geloofd wat hij niet zag. In Jacobus 1:6 staat dat degene die twijfels als een golf in de zee is, hij wordt door de wind voortgestuwd en op- en neergeworpen. Onze gedachten, lichamen en geesten kunnen snel achteruitgaan als we ongeloof toelaten, het kan ons zelfs op een pad naar de vernieling brengen. Is jouw leven op een punt gekomen waarop stilstaand geloof jouw leven achteruit laat gaan, je berooft van een leven van de volheid die God voor je in petto heeft?  Onthoud Jezus’ doorboorde handen en voeten; Zijn bloed dat voor jou is vergoten; het lege graf en de zonde en dood die zijn verslagen. Jezus’ opstandingskracht is beschikbaar voor elke gelovige. Stel niet langer uit. Stop met twijfelen en geloof (Joh. 20:27).  

Thomas twijfelde. 

Maar oh, lieve Jezus. Zelfs toen de deuren vergrendeld waren, overwon Jezus het fysieke en ook  

Thomas’ vlees, om Zijn vrede en aanwezigheid te brengen. 

Twijfel veranderde in geloof. 

Hij deed het voor Thomas, en hij kan het ook voor jou doen. Verzadig je gedachten met Zijn waarheid, ren naar Hem toe en schreeuw het vandaag naar Hem uit in totale overgave.  

‘Zalig zijn zij die niet gezien zullen hebben en toch zullen geloven.’ Johannes 20:29 

*Laten we praten: Heb je ooit meegemaakt dat twijfel zorgde voor afstand, tweedracht of achteruitgang? Hoe heeft God je geholpen in deze situatie? 

Aan Zijn Voeten, 

Whitney

Schrijf op een briefje het vers: "Ik geloof. Kom mijn ongeloof te hulp!" (Markus 9:24). Plaats dit kaartje zo dat je het de komende week veel zal zien om je eraan te herinneren om je ongeloof en je twijfel aan de Heer over te geven. 

Hier vind je het leesplan voor deze week en het weekvers: