Love God Greatly

Het was een koude winterse avond toen ik de brief kreeg. Het speelde in de tijd dat mensen nog daadwerkelijk brieven schreven. De brief had geen afzender - geen indicatie wie het geschreven had. Ik las de brief en deze woorden sprongen eruit, "God heeft me vergeven, en ik bid dat jij dat ook wil doen." Mijn hart stond stil. Ik wist precies van wie deze brief afkomstig was en waar het over ging, Ik voelde venijnige woede opkomen. Ik kon het niet geloven! Hoe durfde hij! Hoe dacht hij dat een zielig briefje jaren van gekwetstheid, pijn en misbruik kon wegnemen? Al snel realiseerde ik me dat mijn woede niet alleen op hem gericht was. Ik ging tekeer tegen God.  Hoe kon U dit doen, Heer?!?! Hoe kon U de man vergeven die mij misbruikt heeft? Hoe kon U deze man tot mijn 'broeder' in Christus maken? Ik haat hem Heer, en U zou hem ook moeten haten! Ik voelde me ziek. Ik huilde boze tranen, dagen lang. Ik jammerde. Ik klaagde. Ik vluchtte ver weg van de kerk

Het is bij ons het eind van de eerste schoolweek. Iedereen is moe. Iedereen is knorrig. En ik had weer zo’n middag met mijn kinderen dat mijn geduld flinterdun was;   ik had het gewoon helemaal gehad. Steeds maar zeggen dat ze geen ruzie moesten maken, steeds maar speelgoed op rapen, overal schoenen, ik had er genoeg van. Genoeg van brutale monden en Oost-Indisch dove oren en halfzachte ongehoorzaamheid. Hoe dan ook, het was beschamend hoe ik mezelf die dag hoorde tekeergaan, half blaffend/half smekend: “Hoe vaak heb ik je nou al   gezegd…" Het was beschamend, want ik werd me daardoor bewust van mijn eigen tekortkomingen, meer nog dan van de fouten van mijn kinderen. Voor God moest ik wel net zo’n vervelend kind zijn. Ik kan soms net zo koppig zijn en doen of Hij er niet is. Ik kan soms veel te egocentrisch bezig zijn in mijn eigen wereldje. Soms ben ik dreinerig en blijf maar aanhouden, ook als ik bid. Hij ziet mij als een kind – niet alleen omdat ik Zijn k

Ontmoet ons internationale team! We hebben een geweldige tijd gehad als vertaalsters bij elkaar. We hebben twee dagen training gehad, ervaringen uitgewisseld en elkaar kunnen bemoedigen. God is trouw en zegent ons! In kleine dingen bleek hoe Hij alles in de hand had. Een kaartje met een bemoediging dat precies was wat je nodig had... Een hand op je schouder en een 'ik begrijp je'... Een cadeautje dat precies bij jou past... Training waar precies datgene in naar voren komt wat je nodig hebt om te groeien... Waar hebben wij als vertaalsters nou training over gehad? Onze teams groeien of het verlangen is er om te groeien, zodat we meer vrouwen in onze landen kunnen bereiken met onze gratis bijbelstudiematerialen. Dat vraagt van ons ook leiderschap. Maar de overgang van vertaalster naar leider is nogal groot. Daar worden we in getraind en we zijn zo dankbaar dat we vrouwen hebben met veel ervaring die ons kunnen trainen. We leren over dienend leiderschap, om vrouwe

Ik heb een zwak voor tweede kansen. Ik denk dat dat komt omdat ik ze zo vaak nodig heb gehad in mijn eigen leven. Bijvoorbeeld omdat ik de verjaardag van een goede vriendin was vergeten of vanwege mijn toon tijdens een “discussie” met mijn man; maar ook die keren dat ik geen geduld had met één van mijn dochters. Ik ben ontzettend dankbaar voor Klaagliederen 3:21-23. Ik maak eigenlijk een zooitje van elke dag! Gisteren nog was ik bij een volleybalwedstrijd van één van mijn dochters en ik wilde het meisje wat ging opslaan aanmoedigen. Ik schreeuwde keihard “Je kan het [naam van het meisje]!!” Helaas was dat niet diegene die ging opslaan en zat dat meisje op de bank. Wat een afgang! Wat had ik graag een tweede kans gehad, een herkansing om NIET DIE moeder te zijn die de verkeerde naam roept van de spelers en zo niet alleen haar eigen dochter voor schut zet maar ook dat arme meisje wat op de bank zat. Ik had een tweede kans nodig, net als Jona. Gelukkig gaf God