Love God Greatly

“Nou, hier zijn we dan…” Met deze woorden opende Dave Garroway, de eerste presentator van de Today Show op NBC, de allereerste uitzending op 14 januari 1952. In deze woorden lag toen een gretige verwachting van al het goede verscholen, maar wanneer ik vandaag de dag naar het nieuws kijk, hoor ik diezelfde woorden in gedachten met een hele andere betekenis. Hier zijn we dan. Gepolariseerd, verdeeld, gewelddadig, onverschillig. God is aan de kant gezet. Onze leiders kennen geen christelijke discipline of volwassenheid en de Bijbel wordt niet langer gezien als richtlijn bij het maken van wetten en culturele normen. Hier zijn we dan. De wereld is een puinhoop – en dat weten we. Wij leven in een andere tijd, maar toch erg vergelijkbaar met de situatie die Micha ons in zijn geschriften beschrijft. Door het boek Micha heen is de spanning duidelijk voelbaar tussen aan de ene kant Gods aanstaande, heilige toorn en aan de andere kant Zijn uiteindelijke genadige vergeving.  

Heb je ooit het gevoel gehad dat je leven gewoon op instorten stond? Of we het willen toegeven of niet, we kunnen niet alles en iedereen in ons leven onder controle houden. Wat doen we dan wanneer de wereld op z'n kop staat? Vandaag zullen we zien hoe Micha antwoordt nadat Israël weigert naar zijn boodschap te luisteren. In dit gedeelte van Micha zien we de profeet van dichtbij. Hij had Gods woord verkondigd aan Israël en nu pauzeert hij voor een persoonlijk klaaglied. In deze zeven verzen zien we hoe de zonde van het volk en de weigering om zich naar gerechtigheid te wenden Micha innerlijk doet lijden. De profeet begint met een hartverscheurende kreet, waarmee hij zijn persoonlijke verdriet en zijn medelijden voor het slechte dat op de mensen zal vallen laat zien. Micha vergelijkt zijn situatie met die van een boer die een wijngaard heeft onderhouden en toch geen vruchten oogst. Hoewel hij zwoegde om de mensen tot bekering te brengen was zijn arbeid tevergeefs. Mich

“Wat is Gods wil voor mijn leven?” Die vraag heb ik mij keer op keer gesteld, vooral toen ik jonger was en liep te bedenken naar welke hogeschool ik zou gaan, wat voor werk ik zou willen gaan doen, met wie ik zou trouwen en waar ik zou gaan wonen. En eerlijk gezegd, af en toe vraag ik nog wel eens aan God: “Is dit nog steeds wat U met mijn leven van plan bent?” Ik denk dat wij, zolang wij leven, dat op één of andere manier blijven vragen. We hebben behoefte aan bevestiging dat we willen weten of we op het goede spoor zitten. We zouden het liefst willen dat een stem hoorbaar tegen ons zegt: “Ja, Angela, ga naar die hogeschool. Ja, ga studeren voor die graad. Ja, trouw maar met hem.” En hoewel God ons misschien geen precieze antwoorden geeft op die vragen,  heeft Hij   toch duidelijk zwart op wit meegedeeld wat Zijn wil is voor ons leven. In Micha 6:8 zien wij wat Zijn wil is. Hij heeft u, mens, bekendgemaakt wat goed is en wat de HEERE van u vraagt: niets ande

Het waren kwade dagen in de tijd van Micha! Het volk Israël bleef keer op keer tegen God zondigen. Ze wilden niet leven zoals God had opgedragen, maar zoals de volkeren om hen heen. Ze aanbaden afgoden en hielden zich niet aan de wet die God hun gegeven had. Met hun zonden riepen zij het oordeel over zichzelf af en zowel Israël als Juda werden in gevangenschap weggevoerd. De Bijbelverzen van vandaag spreken over het duizendjarig koninkrijk van Jezus’ wederkomst. Dan zal Hij elke afgod uit hun midden uitroeien, alles wat zij in plaats van God aanbidden. Alles waar zij op vertrouwen in plaats van op God, zal Hij vernietigen. Hij zal doen wat het volk had moeten doen. Als christenen zijn wij geroepen om anders te leven dan de mensen in de wereld om ons heen. Wij zijn geroepen om smetteloos en onberispelijk te zijn en te schijnen als lichten te midden van een verkeerd en ontaard geslacht (Filippenzen 2:15). De gemeente ziet uit naar het moment dat de Heer zal terugkomen

Jaren geleden kocht ik bij een plaatselijke boekhandel een roman; een episch, driedelig verhaal. Ik wist niet zeker of ik het verhaal leuk zou vinden, dus investeerde ik alleen in het eerste deel van de trilogie. Toen ik thuiskwam, ging ik op de bank zitten, schonk mezelf een kopje thee in, en verdwaalde ik in het drama. Het conflict was hevig en ik had geen idee hoe de wirwar aan plotwendingen nog zo kon draaien dat het allemaal goed zou aflopen. Toen ik de laatste pagina van het boek bereikt had, zat ik er helemaal in. De cliffhanger had me hongerig gemaakt, ik wilde meer, - gewoon omdat één deel van een verhaal nooit helemaal bevredigt. Ik kon haast niet wachten om de rest te lezen. Het prikkelende verhaal in Micha 5 doet me denken aan diezelfde trilogie. Micha beschrijft een epische veldslag waarbij een nieuwe heerser zal opstaan vanuit het donker. Deze held redt het volk van Israël, dat omsingeld was door de strijdkrachten van de vijand. Maar dat is slechts het eerste dee

De eerste drie hoofdstukken van Micha staan vol harde berispingen en oordelen over allerlei zonden waar Gods volk zich mee bezig hield. Het waren vooral hun zonden van afgoderij en hebzucht waar Micha op wees, die aanleiding gaven tot een hele massa aan zondig gedrag en problemen. Terwijl het nodig is dat wij naar zulke waarheid luisteren (evenals destijds de Israëlieten) – is toch de tweede prediking van Micha veel hoopvoller. Het thema dat hij brengt in de hoofdstukken 3-5 luidt: er is een Bevrijder; Hij komt en met Hem zullen vrede en gerechtigheid meekomen. Wie verlangt daar nou niet naar? Onze verzen voor vandaag gaan over een toekomstige hoop. In Micha’s tijd was Gods volk zwak, het leed pijn, het was koppig, en was in verstrooiing geraakt. Maar de profeet belooft dat er een tijd zal komen dat God zijn schapen bijeen zal brengen en sterk zal maken. Dat geldt in onze tijd ook voor christenen. We zijn zwak, verwond, verstrooid, en soms ook opstandig. Maar deze ho

De tekst van vandaag geeft onvoorstelbare hoop aan hen die in de naam van onze HEERE gaan. We zien hoe God aankondigt dat er voor Zijn volk een beloofde toekomst is. Dit nieuwe koninkrijk zal slechts vrede en voorspoed kennen – geen tranen, pijn of dood. Er zullen niet langer oorlogen zijn, geen verlies of conflicten tussen landen en volken. God zal in majesteit regeren en Zijn volk zal de vruchten plukken van Zijn volmaakte rechtvaardigheid en optreden, wat het karakter en wezen toont van Zijn grote naam. Veel mensen geloven dat deze vredestijd zich in de laatste dagen zal afspelen, een duizendjarige periode waarin God op aarde zal regeren en bij Zijn volk zal wonen. Wat een geweldige gedachte! Zijn volk zal bestaan uit allerlei culturen, rassen en nationaliteiten; een schitterend en krachtig resultaat van onze gehoorzaamheid aan Zijn opdracht om alle volken tot Zijn discipelen te maken.   Er zal wereldwijde vrede zijn. De HEERE zal ons Zijn wegen leren en wij zullen op

We kwamen allemaal bijeen in een grote hut zonder muren en met een rieten dak. Dit was de derde of vierde preek van de dag. De oncomfortabele bankjes en het toenemend aantal muggen vanwege een lichte regen hielden me klaarwakker ondanks het feit dat ik de taal Korripako niet versta. Omdat ze wisten dat 'blanken' bij de conferentie aanwezig waren, begonnen ze hun boodschappen in het Spaans, maar ze gingen toch geleidelijk over op hun eigen taal. Dat betekende dat ik grotendeels miste wat de predikers uit verschillende inheemse dorpen zeiden. Plotseling stond een van de ouderlingen in de hut op begon met de prediker te praten. Anderen vielen hem bij. Ik had geen flauw idee van wat ze zeiden, maar aan de boze gezichten van sommige mannen te zien, en aan de bezorgde uitdrukking van mijn man, zag ik dat dit belangrijk was. Mijn man gaf van de andere kant van de hut aan: " Ze halen hem van de preekstoel ." Wacht, wat? Ik zocht naar mijn vertaalster, maar

Ik herinner mij hoe ik tijdens één van mijn reisavonturen door een stad wandelde, ergens in een ander land, en dat ik voelde hoe duister de sfeer  daar   was. Ben jij wel eens ergens geweest waar je dat ook zo voelde? Er lag daar een druk op je en het leek alsof je er niet aan kon ontkomen. Er waren fysieke signalen van diepe menselijke gebrokenheid. Het was schokkend om te zien hoe vleselijke lusten bij klaarlichte dag werden uitgeleefd. Ik voelde een geestelijke onrust, rechtstreeks afkomstig van de Heilige Geest, die mij waarschuwde dat de heiligheid van God niet kan samengaan met zonde. Overal boze invloeden om mij heen, waaraan ik merkte dat ik nog niet ben thuisgekomen. Soms kunnen we op zo’n plaats zijn omdat we gezonden zijn om in die duisternis Zijn licht te brengen.  Soms kunnen we daar onverwachts terechtkomen. En als we eerlijk zijn: soms zijn we daar omdat onze menselijke natuur, in opstandigheid tegen een heilige God,  daarvoor kiest. Dit soort

Hele gave en intieme eerste ontmoetingsdag gehad. Klein groepje vrouwen, samen gelachen, genoten van lekkere dingen, samen Gods Woord opengedaan en hongerig naar meer van Hem in ons leven.  Maar ook eerlijk over de dingen waar je dan tegenaan kan lopen.  Tijd met God doorbrengen kost toewijding, stilte opzoeken en soms kan het helpen te bedenken: ik ga samen met God een kopje koffie drinken. #aanZijnvoeten   #lovegodgreatly   #toewijding   #bijbelstudie   #creatieveverwerking   #vrouwen   #ontmoeting   #koffiedate

Het kan soms moeilijk zijn een van de kleine profeten te bestuderen, omdat we niet gewend zijn aan de manier waarop zij tot ons spreken. Het boek Micha bestaat uit drie preken die elk beginnen met het woord ‘luister’ (1:2; 3:1; 6:1). Micha's eerste boodschap gaat over de zonden die het volk van God had begaan. Welke zonden waren dat zoal? Afgoderij stond hoog op de lijst, het volk plaatste de schepping en met name het werk van hun eigen handen boven de Schepper. Dit maakte dat zij het eigendom van een ander begeerden (2:1-2) tot op het punt dat zij ’s avonds in bed lagen te bedenken hoe ze hun bezit konden vermeerderen, desnoods door middel van fraude en geweld. Het brak Micha’s hart (1:8-9) om te zien hoe dit volk, dat God Zelf had uitverkoren tot Zijn eigendom, zich hals over kop in deze zonden had gestort; gewetenloos, zonder zorgen of berouw. Hij zag welke schade hun handelen veroorzaakte in hun eigen leven en in het leven van anderen, dus hij sprak hen erop a

Toen ik vorige week snel door Social Media scrolde, genoot ik van de prachtige vakantieplaatjes die mijn scherm vulden. Er waren gebloemde jurken in overvloed en lieflijke kinderen die voorover bukten, reikend naar felgekleurde paaseieren tot hun manden vol waren. Ik bewonderde tafeldecors in lentethema, compleet met creatief ontworpen couverts en met in het midden een ham, vers uit de oven. Uiteraard was er een weelde aan geweldige familiefoto's met gecoördineerde outfits, en - laten we eerlijk wezen - genoeg herhaalde kiekjes om ervoor te zorgen dat er geen onderkinnen zichtbaar waren en dat alle kleintjes in de lens keken, en glimlachten. Ik lakte zelfs mijn teennagels voor paaszondag, en mensen. .. dat zegt iets, hoor. Oh, hoe wij streven naar een keurig verpakte buitenkant en gretig in drommen verschijnen op de zondag van de herrijzenis - een dag vol van leven en licht en rechtmatige festiviteit. Maar toen we zongen over Gods opstandingkracht en Zijn