"Ik werd groter en nam toe, meer dan allen die vóór mij in Jeruzalem geweest zijn. Ook bleef mijn wijsheid mij bij. Al wat mijn ogen verlangden, onthield ik ze niet. Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap, want mijn hart werd verblijd vanwege al mijn zwoegen. Dat was mijn deel voor al mijn zwoegen. Toen richtte ik mijn aandacht op al mijn werken, die mijn handen gemaakt hadden, en op het zwoegen waarmee ik had gezwoegd om ze tot stand te brengen. Zie, het was alles vluchtig en najagen van de wind. Daarin was geen voordeel onder de zon." Prediker 2:9-11
De lezing vandaag in Prediker onthult dat Salomo, zoon van David, koning van Jeruzalem, een man was waarvan het algemeen bekend was dat hij de mogelijkheid had om toe te geven aan veel goede dingen. Hij zei: "Al wat mijn ogen verlangden, onthield ik ze niet. Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap." Salomo bereikte meer dan de meesten in zijn streven naar macht, positie, bezittingen en genoegens. In aanvulling op dit alles meldt Salomo dat wijsheid hem is bijgebleven. Het was, in feite, deze wijsheid die Salomo in staat stelde om op het verhaal van zijn leven terug te blikken en te herhalen, zo'n 37 keer, dat ondanks alles wat hij had meegemaakt, alles "vluchtig" was.
Wat leert God ons door de woorden van Salomo? Wat kunnen we oppikken uit onze lezing op deze Goede Vrijdag, de dag waarop christenen over de hele wereld de kruisiging van Jezus Christus en Zijn dood op Golgotha herdenken?
Laten we op deze plechtige dag het leven van onze Heer overdenken. We herinneren ons Zijn geboorte in een nederige stal en Zijn dood aan een kruis op Golgotha, en we zijn getuigen van een leven geleefd met doel en betekenis. Daarentegen, het leven van Salomo, die ondanks zijn bevoorrechte leven, leefde als een god voor zichzelf, maar vaak onvervuld was en achterbleef met een gevoel van leegheid in en door zijn ervaringen.
Salomo's geschriften leren ons dat het belangrijkste doel van een leven geleefd met plezier of geluk een leven zonder betekenis en doel is. Afgoden laten ons op een of andere manier altijd achter met verlangens die niet vervuld kunnen worden, dus zetten we ons eindeloze streven voort in najaging van iets of iemand die in wezen niet bij machte is om de tevredenheid die we zoeken te bieden. Plezier of geluk kunnen kortstondige voldoening geven, maar zullen uiteindelijk ontoereikend blijken. Op dit punt komen we wellicht in de verleiding om uit te roepen zoals Salomo: "Het was alles vluchtig en najagen van de wind. Daarin was geen voordeel onder de zon." Salomo's conclusie heeft het niet zozeer over de zinloosheid van het leven, maar over de zinloosheid van het leven geleefd apart van God. Hij leert ons dat menselijke inspanning, hoe nobel het ook mag zijn, staat voor een onbeduidend leven.
In Johannes 10:10 legt Jezus uit: "De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan. Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben." Het overvloedige leven waarover Jezus spreekt, wordt niet gevonden in de dingen die we verwerven of zelfs in onze menselijke relaties. Het overvloedige leven waarover Jezus spreekt, verwijst naar het leven dat de mensheid wordt aangeboden als gevolg van Jezus' dood aan Golgotha's kruis. Het is de bovennatuurlijke relatie met God, door Jezus, verrijkt en bekrachtigd door Zijn Geest, die betekenis en doel geeft aan een anders zinloos leven.
Terwijl Salomo zijn uiteenzetting voltooid, schrijft hij dat de hele plicht van de mens is om God te vrezen en Zijn geboden te houden. Salomo vond zijn weg naar God en in dat proces vond hij ware betekenis en doel in het leven. Mogen wij ons leven biddend en nederig beschouwen in het licht van Jezus' offer en ons opnieuw toewijden, net als Salomo, om God lief te hebben en Zijn geboden te houden.
Om over door te praten: Wat kunnen we oppikken uit onze lezing op deze Goede Vrijdag, de dag waarop christenen over de hele wereld de kruisiging van Jezus Christus en Zijn dood op Golgotha herdenken?
Joan
- Oorspronkelijke bericht -
De lezing vandaag in Prediker onthult dat Salomo, zoon van David, koning van Jeruzalem, een man was waarvan het algemeen bekend was dat hij de mogelijkheid had om toe te geven aan veel goede dingen. Hij zei: "Al wat mijn ogen verlangden, onthield ik ze niet. Ik ontzegde mijn hart geen enkele blijdschap." Salomo bereikte meer dan de meesten in zijn streven naar macht, positie, bezittingen en genoegens. In aanvulling op dit alles meldt Salomo dat wijsheid hem is bijgebleven. Het was, in feite, deze wijsheid die Salomo in staat stelde om op het verhaal van zijn leven terug te blikken en te herhalen, zo'n 37 keer, dat ondanks alles wat hij had meegemaakt, alles "vluchtig" was.
Wat leert God ons door de woorden van Salomo? Wat kunnen we oppikken uit onze lezing op deze Goede Vrijdag, de dag waarop christenen over de hele wereld de kruisiging van Jezus Christus en Zijn dood op Golgotha herdenken?
Laten we op deze plechtige dag het leven van onze Heer overdenken. We herinneren ons Zijn geboorte in een nederige stal en Zijn dood aan een kruis op Golgotha, en we zijn getuigen van een leven geleefd met doel en betekenis. Daarentegen, het leven van Salomo, die ondanks zijn bevoorrechte leven, leefde als een god voor zichzelf, maar vaak onvervuld was en achterbleef met een gevoel van leegheid in en door zijn ervaringen.
Salomo's geschriften leren ons dat het belangrijkste doel van een leven geleefd met plezier of geluk een leven zonder betekenis en doel is. Afgoden laten ons op een of andere manier altijd achter met verlangens die niet vervuld kunnen worden, dus zetten we ons eindeloze streven voort in najaging van iets of iemand die in wezen niet bij machte is om de tevredenheid die we zoeken te bieden. Plezier of geluk kunnen kortstondige voldoening geven, maar zullen uiteindelijk ontoereikend blijken. Op dit punt komen we wellicht in de verleiding om uit te roepen zoals Salomo: "Het was alles vluchtig en najagen van de wind. Daarin was geen voordeel onder de zon." Salomo's conclusie heeft het niet zozeer over de zinloosheid van het leven, maar over de zinloosheid van het leven geleefd apart van God. Hij leert ons dat menselijke inspanning, hoe nobel het ook mag zijn, staat voor een onbeduidend leven.
In Johannes 10:10 legt Jezus uit: "De dief komt alleen maar om te stelen, te slachten en verloren te laten gaan. Ik ben gekomen, opdat zij leven hebben en overvloed hebben." Het overvloedige leven waarover Jezus spreekt, wordt niet gevonden in de dingen die we verwerven of zelfs in onze menselijke relaties. Het overvloedige leven waarover Jezus spreekt, verwijst naar het leven dat de mensheid wordt aangeboden als gevolg van Jezus' dood aan Golgotha's kruis. Het is de bovennatuurlijke relatie met God, door Jezus, verrijkt en bekrachtigd door Zijn Geest, die betekenis en doel geeft aan een anders zinloos leven.
Terwijl Salomo zijn uiteenzetting voltooid, schrijft hij dat de hele plicht van de mens is om God te vrezen en Zijn geboden te houden. Salomo vond zijn weg naar God en in dat proces vond hij ware betekenis en doel in het leven. Mogen wij ons leven biddend en nederig beschouwen in het licht van Jezus' offer en ons opnieuw toewijden, net als Salomo, om God lief te hebben en Zijn geboden te houden.
Om over door te praten: Wat kunnen we oppikken uit onze lezing op deze Goede Vrijdag, de dag waarop christenen over de hele wereld de kruisiging van Jezus Christus en Zijn dood op Golgotha herdenken?
Joan
- Oorspronkelijke bericht -
Reacties
Een reactie posten