Trots,
Populariteit en Zelfingenomenheid
Beter een arme maar wijze jongeman, dan
een oude maar dwaze koning die van geen waarschuwing meer wil weten. Ja, iemand komt uit de gevangenis om
koning te worden, terwijl iemand die in zijn koninkrijk is geboren, verarmt. Ik
zag al de levenden onder de zon omgaan met de jongeman, de tweede, die voor hem
in de plaats kwam. Er komt geen einde aan al het volk, aan allen die er vóór
hen waren. Ook zullen zij die later komen, zich niet over hem verblijden. Ja,
ook dat is vluchtig en najagen van wind. (Prediker 4:13-16)
Ik kijk naar
mijn kinderen en moet onwillekeurig glimlachen om God’s creativiteit.
Een huis.
Twee paar dezelfde genen.
Vier verschillende persoonlijkheden.
Ik heb een nieuwsgierige
wetenschapper die het leuk vind om te leren, dingen te ontwerpen en houdt van
één-op-één vriendschappen. Dan is er de energievolle, altijd-in-beweging
atleet: iemand die graag mensen om zich heen heeft en degene die geweldig kan
dansen. Eén heeft een liefdevol hart: een perfectionist die steeds bewogen
raakt door de noden in deze wereld en het moeilijke maar gezegende verlangen
heeft om goed te doen. En dat meisje.
Wie kan die hilarische, springerige meid vergeten die briefjes schrijft hoeveel
ze van haar familie houdt en van Jezus, en door de genade van God, leert ze om
die leiderschapskwaliteiten in te zetten voor het goede.
Kan ik
eerlijk zijn?
Als ouder is
het verleidelijk om grootse doelen te stellen voor ons gezin. Ik vind dat moeilijk om toe te geven, maar dat
maakt het niet minder waar. Ik zou zo graag willen zien dat ze hun persoonlijke
talenten zouden ontwikkelen, want ondanks hun tekortkomingen hebben ze enorme
potentie. Ik hou er van om doelen te
stellen, ik ben diep betrokken bij mijn kinderen in mijn rol als moeder en de
wereld roept wanneer het maar kan dat je het met populariteit, positie en goede
voorzieningen als onderwijs ver kunt schoppen in het leven. In een cultuur
waar we wel duizend manieren hebben om succes te meten, moet ik echt goed
opletten dat ik mijn kinderen niet opvoedt tot op zichzelf gerichte mensen of
dat ik die doelen, die op zichzelf niet verkeerd zijn, als het hoogste goed
aan hen meegeef. Deze dingen komen toch
echt tekort aan de diepte van Gods plannen
met hun leven.
Voor ons die
in Christus zijn draait het leven om iets wat veel groter is. Heel veel groter.
Onze persoonlijkheid,
sterke punten, doelen, zin en invloed zijn niet het probleem. Dat zijn wij
zelf. God heeft elk van ons gemaakt met onze eigen unieke gaven en talenten
omdat Hij met ons allemaal een eigen bijzonder plan heeft, dat is iets
fantastisch. Maar wanneer we onze, van Hem gekregen, gaven en talenten gaan gebruiken
om onze eigen doelen te bereiken in plaats van dat we ze inzetten in Gods
koninkrijk, dan zijn we aan het bouwen aan ons eigen koninkrijkje en zijn we
niet bezig om Christus groot te maken maar onszelf. Dan zijn we op weg naar
ijdelheid en jagen we slechts de wind na.
Hmm,
ijdelheid, daar zijn we weer…
Heb je wel
eens gehoord dat als de Bijbel iets maar blijft herhalen het extra belangrijk
is en dat je maar beter goed kan luisteren naar wat God er mee wil zeggen? Als
je ziet hoe vaak het woord ijdelheid wel niet voorkomt leek het me wel een goed
idee om eens wat dieper te duiken in de betekenis van Salomo’s favoriete woord.
Check deze twee definities van het woord “ijdelheid” maar eens:
|
ijdel:
|
` ijdel
bijvoeglijk naamwoord en bijwoord
1
ledig, onnut,
onbeduidend;
2
vruchteloos,
doelloos: ijdele hoop ; alle pogingen bleven ijdel ;
3
met zichzelf ingenomen; zeer op zijn uiterlijk gesteld; vatbaar voor
vleierij
|
|
ijdel:
|
vol van zelfbewondering
|
Kijk nou,
zelfs het woordenboek snapt het. Naast ledig betekend het ook ‘met zichzelf
ingenomen, vol van zelfbewondering’. Het leidt tot niets, het is doelloos.
Kun je het
volgen? Het probleem hier is niet iemand ander of iets anders, maar het komt uit onszelf.
Vol zijn van
zelfbewondering en met onszelf ingenomen zijn – dat waarvan we dachten dat het ons eigen waarde zou geven – dat is
ledig, vruchteloos, doelloos, onbeduidend. Bijzonder hoe die twee betekenissen
zo op elkaar ingespeeld zijn en met elkaar verweven.
Hoe vechten we dan tegen de verleiding om
zelfingenomen, trots en populair te willen zijn?
We kunnen ons
richten op de lessen die de Here Jezus ons leert in Mattheüs 5, waar Hij ons
een zinvol leven laat zien…
Zalig zijn de armen van geest, want
van hen is het Koninkrijk der hemelen.
Zalig zijn zij die treuren, want zij
zullen vertroost worden.
Zalig zijn de zachtmoedigen, want zij
zullen de aarde beërven.
Zalig zijn zij die hongeren en dorsten
naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Zalig zijn de reinen van hart, want
zij zullen God zien.
Zalig zijn de vredestichters, want zij
zullen Gods kinderen genoemd worden.
Zalig zijn zij die vervolgd worden om
de gerechtigheid, want van hen is het Koninkrijk der hemelen.
Zalig
bent u als men u smaadt en vervolgt, en door te liegen allerlei kwaad tegen u
spreekt, omwille van Mij.
Verblijd
en verheug u, want uw loon is groot in de hemelen, want zo hebben ze de
profeten vervolgd die er vóór u geweest
zijn.
Zalig zijn zij die rijk zijn en populair? In God’s
wereld is het tegenovergestelde waar. We kunnen nog zo hard ons best doen, maar
in ons eigen koninkrijk blijft uiteindelijk niks overeind. Maar zalig zijn
zij die de diepte van God’s genade kennen, eraan vasthouden met alles wat
in ze is, en nederig hun leven leiden in dienst van Jezus en Zijn koninkrijk.
Zij zullen verzadigd zijn.
Zij zullen God zien.
Van hen is het
koninkrijk der hemelen.
En dat koninkrijk zal nooit vergaan,
nooit…
Laten we doorpraten: Wat voor onbelangrijks jaag jij na in het leven en
door welke zaligspreking uit Mattheüs 5 moet daarvoor in de plaats komen?
Aan Zijn voeten,
Whitney
Reacties
Een reactie posten