Ben je in het bezit van
een ketting met een kruisje of heb je een decoratief kruis hangen ergens in je
huis? Ik wel. Velen van ons dragen kruisjes om onze nek, in onze oren of als
ring om onze vingers. Misschien heb je een tatoeage van een kruis. Ik heb een
set kaarsen met kruizen erop. Het kruis is niet alleen uitgegroeid tot een
symbool van het offer van Jezus Christus, maar is ook een gangbaar symbool van
religie en eenvoudige spiritualiteit.
Voor te veel mensen dragen
al deze kruizen een oppervlakkig sentiment. Het raakt ons niet zoals het zou
moeten. Zelfs het decoratieve kruis dat in mijn woonkamer hangt, brengt me niet
tot tranen vanwege Christus’ offer voor mijn schuld. Dat zou wel moeten. Maar
ik kocht het bij Hobby Lobby omdat het er mooi uitzag. Het is gemakkelijk om te
vergeten waar het kruis echt over gaat.
En aan de andere kant van
dit spectrum zijn er die te veel nadruk op het kruis als een object hebben
gelegd. Door de geschiedenis heen hebben velen gezocht naar stukken van het
“ware” kruis van Christus. Lang geleden, in het jaar 326, ging keizerin Helena
(de moeder van Constantijn) op zoek naar het graf van Christus en de plaats
Golgotha. Het verhaal vertelt dat Helena eindigde met het vinden van drie
kruizen, waarvan ze geloofde dat het het kruis van Christus is geweest, evenals
degenen die gebruikt waren voor de twee dieven die naast Jezus werden
opgehangen. Net zoals degenen die de waarde van het kruis missen vanwege zijn
populaire artistieke waarde, hebben sommigen zijn waarde gemist door te zoeken
naar het hout waarvan het gemaakt was.
Hoe kon Helena erachter
komen welke van de drie kruizen daadwerkelijk het lichaam van Jezus heeft
gedragen? Hierover zijn een paar verschillende verhalen vastgelegd. Eén daarvan
zegt dat er een prominente vrouw in de stad was die terminaal ziek was. Eén
voor één werden de kruizen bij haar gebracht. De eerste twee kruizen deden
niets, maar toen de vrouw, die op sterven na dood was, het derde kruis
aanraakte, werd ze ogenblikkelijk genezen.
Door de jaren heen hebben
velen bedevaartstochten gemaakt om een vermeend deel van het “echte kruis” te
zien, aan te raken en te kussen om genezen te worden en zegen te ontvangen.
Jammer genoeg hebben velen het kruis veranderd in een afgod, gelovend dat de
houten dwarsliggers speciale krachten hadden. Het martelinstrument werd voor
velen iets om op te vertrouwen, los van Jezus Christus.
Maar het kruis is geen
sieraad dat we om of af kunnen doen. Evenmin is het slechts een voorbeeld van
lijden en gehoorzaamheid. Het is geen relikwie met genezende kracht. Het is
niet enkel een mooi stuk decoratie. Het kruis is geen talisman die ons geluk en
zegen zal brengen.
De waarheid is dat de
vraag, of het kruis waaraan Jezus stierf nog wel of niet bestaat, irrelevant
is. Een stuk hout bezit geen kracht. Het kruis was een martelmiddel waaraan de
Zoon van God voor ons eeuwige vergeving verzekerde van God de Vader:
“En Hij
heeft u, toen u dood was in de overtredingen en het onbesneden zijn van uw
vlees, samen met Hem levend gemaakt door u al uw overtredingen te vergeven, en
het handschrift dat tegen ons getuigde, uit te wissen. Dit handschrift was met
zijn bepalingen tegen ons gericht, en Hij heeft dat uit het midden weggenomen
door het aan het kruis te nagelen.” (Kolossenzen 2:13-14)
Het kruis zelf is niet
onze hoop. Wat Jezus deed aan het kruis is wat ieder die gelooft redt.
Aan het kruis verkreeg
Jezus genoegdoening voor Gods toorn.
Aan het kruis betaalde
Jezus ons losgeld.
Aan het kruis werd Jezus
gestraft voor onze zonden.
Aan het kruis vernietigde
Jezus de macht van de zonde en de vloek van de dood.
En aan het kruis
verzekerde Jezus vergeving voor hen die in Hem geloven.
Dat is waar onze studie
over gaat: hoe Jezus voor ons vergeving van zonden verwierf door Zijn dood.
In deze studie zullen we
veel verschillende facetten van vergeving onderzoeken. Waarom hebben we het
nodig? Hoe krijgen we het? Wat is de omvang van vergeving, en hoe zou het ons
moeten veranderen?
Het kruis is kostbaar
omdat onze Verlosser daarop Zijn leven voor ons uitstortte. Wij ontvingen
gratie en de macht om anderen te vergeven. Vergeving is onze schat, maar we
kunnen vergeving niet aan onze muur of om onze nek hangen. In plaats daarvan
gebruiken we het kruis als een herinnering aan het prachtige geschenk van
vergeving dat Christus aan ons gaf.
Reacties
Een reactie posten