Ik zal nooit vergeten toen hij een beetje te vroeg op de ochtend op zijn tenen naar beneden sloop. Hij had de slaap nog in zijn ogen terwijl hij stommelend turend mijn badkamer in kwam.
Geen ‘‘Goeiemorgen’’. Geen gedoe. Geen tierelantijntjes.
Hij liep gewoon naar mij toe en fluisterde vastberaden in mijn oor, ‘‘Ik denk dat ik een zendeling wil worden als ik groot ben.’’ Oh, het hart van deze mama. Ik geloof dat de jongen het meende, en ik wist dat het een geweldige dag zou worden.
En vlak daarna had hij prompt zijn zusje in de houdgreep genomen. Haha.
Dit is vaak hoe mijn dagen in mijn discipelschap eruit zien… Ik vier constant
de kleine overwinningen en ga daarna naar het kruis om mijn trots in
te ruilen voor nederigheid. En laat ik eerlijk zijn, ik zou het beter doen als ik gewoon daar bleef.
Maar het was geen vergissing van God mijn kinderen te betrekken in mijn verhaal.
Ze zijn mensen. Echte, levende mensen en God vertrouwt ze mij toe voor een korte tijd op deze aarde. De meeste dagen geeft het veel blijdschap… en het is ook hard zwoegen. Hehe. Ze hebben veel energie en ze leven het leven, en hard ook, en ik weet gewoon dat hun driftige buien en humeur ooit omgebogen zullen worden tot prachtige leiderschapskwaliteiten (alstublieft Jezus, laat het zo zijn). Deze vier vragen veel aandacht van me, maar
God heeft ook een doel met mij. Mijn grootste gebed bevat geen wens om makkelijk op te voeden of perfectie, alhoewel sommige dagen dit best aanlokkelijk klinkt. Mijn missie, door de genade van God,
is de volgende generatie van Jezus-volgers op te laten staan die zo bevangen zullen zijn door Hem
- en leven in overgave - dat ze Hem niet voor zichzelf willen houden.
De discipelen geven mij hoop.
Met de twaalf discipelen koos Jezus een gevarieerd luidruchtig stel uit. Maar
het was geen vergissing van Hem om hen in Zijn verhaal te betrekken.
Het waren hun harten, niet hun perfectie of optreden waar Hij naar op zoek was. In hun zwakheid werd Hij alles. In hun twijfel en ontkenning werd Hij hun Waarheid.
Terwijl zij met Jezus wandelden, veranderden zij
in aanbidders; niet om hun eigen reputatie of kunde, maar om Degene
die voor hun eigen ogen liet zien dat Hij de enige was die de wereld zou kunnen
redden.
Door Zijn dood en leven werden zij Zijn getuigen,
dit stelletje van onbelangrijke mannen, die door de genade van God hun unieke talenten
en passies gebruikten voor Christus om de wereld op zijn kop te zetten.
Oh, hoe ik ernaar verlang dat God mijn gezin gebruikt
op die manier. Maar net als mijn zoontje, kan ik het ene moment in VOLLEDIG TOEGEWIJD
missie-focus zitten en het volgende moment de wereld in een houdgreep nemen.
Gelukkig stierf Christus voor ons toen wij nog
zondaars waren, halleluja!
Misschien moet jij vandaag ook gewoon *stoppen*
en dit weer voor de eerste keer horen.
Christus stierf voor ons, toen wij nog zondaars waren.
De manier waarop wij de volgende generatie voor
Jezus kunnen klaarstomen bevat geen lange lijst van dingen die we kunnen verkrijgen,
zoals onze sociale status of continue obsessie met ons zelfgenoegen. Jezus heeft
een betere manier laten zien aan zijn discipelen:
Een geduldige stem gevuld met Zijn wijsheid. Stel
je vertrouwen niet op deze wereld in onzekere tijden. Wanhopige gebeden in stille
hoekjes. Nederige onderwerping aan de Vader wanneer niemand keek. Passionele woorden
die leven spraken, verhalen die waarheid vertelden, en een gezicht dat vrede bracht
in een gebroken wereld. Consistent, toegewijd, onzelfzuchtige liefde. Een dienaar
gaf zich over in elk aspect. Vaak onbegrepen, maar nooit wankelend. Vaak afgewezen,
maar altijd doorgegaan.
Hij offerde Zijn leven op zodat zij echt leven
zouden kennen. Hij won hun harten zodat Zijn kracht door hen andere harten zou raken.
Het was al die tijd al het plan.
(Een echte ontmoeting met Jezus verandert mensen.)
Dus welk verhaal zal ik vertellen?
Zullen mijn kinderen dag in dag uit de waarheid
horen van wie Jezus is, zelfs wanneer driften en persoonlijkheden botsen?
Zal mijn man de tederheid van Jezus in mij zien
wanneer dingen niet op mijn manier gaan en ik in de verleiding kom om te gaan zeuren
en in egoĆÆsme val?
Zullen anderen in mijn omgeving mij zien opstaan
en spreken van het Licht en Leven op plekken waar dat moeilijk is, of zal ik toegeven
aan deze harde wereld vol afleiding die zonder stoppen roept om mijn aandacht?
Hij offerde Zijn leven op zodat ik echt
leven zou kennen. Hij won mijn hart zodat Zijn kracht door mij andere harten zou
raken.
Wat is jouw verhaal, en wat heeft God daarin betekend?
Door geloof mogen we de diepte van de liefde van
de Vader proeven, zoals zij die het kruis met hun eigen ogen hebben gezien. Oh,
dat deze liefde ons zou veranderen zodat we in VOLLE TOEWIJDING mogen leven voor
Hem.
*Laten we praten: Hoe heeft Gods Woord jouw hart bemoedigd
in de tijd dat wij door deze VOLLEDIG TOEGEWIJD studie zijn getrokken de afgelopen
zes weken?
Aan Zijn voeten,
Indrukwekkend!
BeantwoordenVerwijderen