Het was aan het eind van de huwelijkscursus die we voor ons huwelijk volgden en we waren er vrij zeker van dat we er klaar voor waren. Ik bedoel, we hadden Jezus, we hadden elkaar en we hadden de meest schatting set placemats en plastic servetringen die je je voor kunt stellen. Heh. Ik weet zeker dat we de zwaarte van deze monumentale gebeurtenis meer hadden moeten begrijpen, maar we waren jong, naïef en vooral te druk om vrolijk onze weg naar het altaar te gaan om te zien dat we enigszins waren afgeleid door alle poespas eromheen.
Als deel van onze laatste voorbereidingen op onze trouwdag had onze voorganger ons de opdracht gegeven om een ouder stel te bezoeken en te interviewen. Wat voor ons een eenvoudig onderdeel van de huwelijkscursus leek te zijn, bleek uiteindelijk een levensveranderend voorbeeld voor ons huwelijk.
Vanaf het eerste moment dat we hun huis binnenkwamen, begrepen we waarom onze voorganger deze bekende, gerespecteerde familie had gekozen. Omiddelijk voelden we de warmte die hun huis overspoelde met zoveel liefde en levendigheid. Nadat we waren voorgesteld aan hun vijf kinderen (en het bejaarde familielid voor wie zij een extra kamer hadden laten aanbouwen), werden we aan tafel verwelkomd. We hingen aan hun lippen toen ze vertelden en we genoten van de stoofschotel. Hun conversatie was natuurlijk en toch doelgericht; ze spraken over alle facetten van hun huwelijk, van de meest hilarische momenten tot hun zwaarste beproevingen. Ze deelden hoe ze groeiden in liefde en hoe zij elkaars unieke rollen en gaven leerden respecteren. Hoe ze constant naar God gingen en naar Zijn woord om wijsheid te vinden om alles aan te kunnen – van financiën tot hun humeur. We hoorden hun oprechte en nederige gebeden, hun vriendelijk instructies aan hun kinderen en hun respectvolle woorden over elkaar. En we hoorden hoe ze elkaar vergaven, we zagen hoe ze elkaar dienden en we merkten op dat Jezus onderdeel was van elk aspect van hun leven.
Toen we naar huis gingen, waren we veranderd, want we wisten dat God dit had geleid.
De tijd die we bij deze kerkleider en zijn vrouw doorbrachten liet ons een echte bijbelse levenshouding zien – iets wat ze over de jaren hadden ontwikkeld. Geen wonder dat Paulus zo zijn best doet om Timotheüs instructies te geven over hoe een kerkelijk leider zijn huiselijk leven moet leven. “Want als iemand niet weet hoe hij leiding moet geven aan zijn eigen huis, hoe zal hij voor de gemeente van God zorg dragen?” (1 Tim. 3:5)
Leiding is belangrijk, omdat een leider het voorbeeld geeft. Paulus weet dat er geen kerkelijk leider kan bestaan die zijn gemeente effectief naar God kan leiden, naar een heilig leven en naar het bereiken van het verlorene voor Christus, als hij zijn eigen leven niet goed leeft in zijn eigen huis. Gods woord vraagt van een kerkelijk leider dat hij onberispelijk leeft – niet perfect, maar rotsvast in de karaktereigenschappen die hij laat zien op de meest intieme, persoonlijke plaats. Aan de andere kant kunnen leiders die hypocriet zijn en niet leven volgens de standaard van 1 Timotheüs 3 het vertrouwen en de geestelijke groei van de individuele leden compromitteren. Ook kunnen zij de reputatie en de geloofwaardigheid van de kerk als geheel beschadigen. Leiderschap is belangrijk in het licht van het evangelie.
Wil je God bidden en danken voor jouw kerkelijk leiders vandaag, en wil je je erop toeleggen om regelmatig voor hen te bidden terwijl je Gods leiding daarin zoekt?
Laten we ons er ook op toeleggen om steeds te groeien in persoonlijke heiligheid, zodat we de levens om ons heen kunnen beïnvloeden doordat we de gaven die God ons heeft gegeven inzetten en een echt, consequent, bijbels leven leiden.
Aan Zijn Voeten,
Reacties
Een reactie posten