Heb je ooit meegemaakt dat je ijverig, geconcenteerd en zeker wilde zijn in je geestelijke wandel, maar dat je op een bepaald moment merkt dat je discipline minder wordt, het leven gebeurt en dat je ontdekt dat je je overgeeft aan de dingen die onbelangrijk en nietszeggend zijn?
Of misschien heb je mensen die je respecteert en bewondert verzeild zien raken in dingen, gesprekken, vermaak, posities of relaties waardoor je begon te twijfelen of jouw houding ten opzichte van goed en kwaad wel in orde was. Verward en moe bleef je achter, terwijl je probeerde om alles bij te kunnen houden.
Paulus’ laatste woorden in 1 Timotheüs 6 zijn instructies voor Timotheüs. Het lijkt erop dat hij geweten moet hebben dat Timotheüs zich overweldigd voelde en dat hij waakzaam moest zijn, in het bijzonder nu hij mensen zag die zich stortten op triviale zaken, de waarheid verdraaiden of zinloze discussies aangingen die afleidden van wat werkelijk belangrijk was.
Dus Paulus zorgde ervoor dat het heel eenvoudig te begrijpen was:
Vlucht voor het kwaad.
Jaag de gerechtigheid na.
Strijd de goede strijd van het geloof.
Grijp naar het eeuwige leven.
Het is een directe order om alert te zijn; om moedwillig en opmerkzaam te zijn als het om de manier waarop we leven. Het is het niet waard om je te verliezen in de dingen van de wereld. Ze trekken ons weg van een leven dat past bij Gods roeping.
Er is een betere manier om te leven.
Die vind je als je leert om je af te keren van wat niets toevoegt, van wat je niet opbouwt en van wat ons geloof niet versterkt. In plaats daarvan jagen we na wat werkelijk goed is: rechtvaardigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en vriendelijkheid.
We zijn geroepen om oprechte, standvastige vrouwen van God te zijn die apart gezet zijn voor een hogere standaard en een betere weg. Als we de waarheid van Gods woord toepassen op elk gebied van ons leven, worden we aangejaagd door de Heilige Geest met vernieuwde resolute vastberadenheid om te doen waar Hij ons toe heeft geroepen.
Ik vind het geweldig dat 2 Korintiërs 10 ons eraan herinnert dat we wel in de wereld leven, maar ons niet hoeven te verlagen tot de standaard van de wereld. En bovendien: we hebben Gods woord dat ons alles geeft wat we nodig hebben om deze strijd van geloof te strijden en een gehoorzaam en volwassen leven te leiden.
De wereld kent geen principes. Het is een oneerlijke strijd. Maar wij leven ons leven en strijden onze strijd niet op die manier. Dat hebben we nooit gedaan en dat zullen we ook nooit doen. Wat wij in handen hebben is niet voor marketing of manipulatie bedoeld, maar om die hele massieve corrupte cultuur neer te halen.
We gebruiken onze middelen die we van God ontvangen om verdraaide filosofieën te bestrijden, om barrières die opgeworpen zijn tegen Gods waarheid neer te halen en we onderwerpen elke losse gedachte, emotie en elke impuls aan de structuur van het leven dat Christus voor ons heeft klaargemaakt. Wat wij in handen hebben is bedoeld om de grond ermee gelijk te maken zodat elk in elk gebouw een leven van gehoorzaamheid en volwassenheid wordt geleid.
De strijd van het geloof is een goede strijd, maar het is nog steeds een strijd.
Het vraagt om vasthoudendheid, moed en vastberadenheid. Het is een strijd om de vijand geen voet aan de grond te laten krijgen in onze levens en in onze families. Het is een strijd om te doen wat goed is in Gods ogen, zelfs als anderen dat maar ouderwets vinden. Het is een strijd om vast te houden aan de waarheid van Gods woord van liefde en vriendelijkheid, zonder water bij de wijn te doen of er onze eigen draai aan te geven als excuus voor zonde.
Maar vriend, we zijn in goed gezelschap. We zijn niet alleen als we deze strijd strijden. Er zijn veel gelovigen die ons hier en nu aanmoedigen, maar zoals Hebreeën 12:1-3 zegt, zijn we ook omgeven door een wolk van getuigen die ons aanmoedigen om de wedloop te lopen met volharding en moed.
Als we ons leven leven met ons oog op Jezus gericht, kunnen we er zeker van zijn dat we op de goede weg zijn. Filippenzen 4:12-14 zegt:
Niet dat ik het al verkregen heb of al volmaakt ben, maar ik jaag ernaar om het ook te grijpen. Daartoe ben ik ook door Christus Jezus gegrepen. Broeders, ikzelf denk niet dat ik het gegrepen heb, maar één ding doe ik: vergetend wat achter is, mij uitstrekkend naar wat voor is, jaag ik naar het doel: de prijs van de roeping van God, die van boven is, in Christus Jezus.
We hoeven het niet ingewikkeld te maken. We hoeven alleen maar te zorgen dat het belangrijkste ook het belangrijkste is en we moeten vasthouden aan wat werkelijk belangrijk is – de eeuwige dingen, niet de tijdelijke dingen. Maar we moeten waakzaam blijven. In Hebreeën 2:1 staat: “Daarom moeten wij ons te meer houden aan wat door ons gehoord is, opdat wij niet op enig moment afdrijven”.
We moeten er zeker van zijn dat we ons hart verankeren en onze hoop stellen op Jezus Christus en zijn woord. Als we dat niet doen, zullen we uiteindelijk beseffen dat we afgedwaald zijn van Zijn weg.
Blijf standvastig en hou je stevig vast aan rechtvaardigheid, godsvrucht, geloof, liefde, volharding en vriendelijkheid. Laten we niet afgeleid zijn, geen slechte gewoontes aanleren, of wedijveren met trends of de gewoontes van de wereld. Laten we niet afdwalen van Gods roeping voor ons leven.
Vlucht weg van het kwaad. Steef gerechtigheid na. Strijd de goede strijd. Hou je vast aan wat eeuwig is.
Je kunt het, mijn vriend, in Jezus’ machtige naam.
Liefs,
Andrea
Reacties
Een reactie posten