De laatste weken voelde ik me uitgeput doordat ik met mijn man en onze vijf jonge kinderen naar vier landen reisde. Toen we uiteindelijk aankwamen in Oost-Azië, wachtten onze vrienden en teamgenoten met smart op ons. Het was laat, we hadden net vijftien uur gevlogen en ik wilde zó graag naar onze hotelkamer. Ik kon niet wachten om onder de comfortabele dekens te kruipen om me op te laden voor de volgende dag.
We liepen door de hallen van het ons zo bekende vliegveld en we gingen op weg naar de immigratieagent. Geen haar op ons hoofd twijfelde eraan dat het allemaal gladjes zou verlopen en dat we vlug in het comfortabele bed zouden liggen.
Maar de agent keek naar onze grote familie en al snel kregen we door dat hij niet bepaald blij was met onze komst. Hij deed zijn best om te voorkomen dat we zijn land in zouden kunnen gaan.
En dat was nog niet alles.
Toen we door een ander land reisden, drie dagen daarvoor, werd er ingebroken in onze huurauto en al onze bagage, inclusief onze paspoorten, werd gestolen! Omdat onze tijdelijk paspoorten niet voorzien waren van de nodige visa, was onze enige optie om minder dan 72 uur in Oost-Azië te blijven met onze reisplannen bij de hand. Die hadden we. Het probleem ontstond toen immigratie bedacht dat we twee uur oponthoud zouden hebben in een andere stad. We zouden dan nog steeds binnen die 72 uur blijven, maar dat overtuigde hem niet. Na twee uur wachten besloot immigratie om ons de toegang te ontzeggen en de beveiliging bracht onze hele familie naar het vliegtuig waarmee we even daarvoor waren geland. Ik hoef denk ik niet te vertellen dat we er kapot van waren dat we het land niet binnen mochten om daar in de bediening te staan.
Als je zou zeggen dat ik overstuur en teleurgesteld was, zou dat een understatement zijn. Met een gebroken hart, omringd door kinderen die in tranen waren, zei ik tegen mijn man: ‘Waarom zijn we uberhaupt hier gekomen? En waarom wijden we ons zoveel toe aan de levens van deze mensen?’
Ik zal nooit vergeten hoe hij reageerde.
‘Dit is precies waarom we komen en ons leven toewijden. Ze hebben Jezus nodig. Ze hebben het evangelie nodig!’
De moed zakte me in de schoenen en ik wist dat ik berouw moest tonen. ‘Oh, Jezus, vergeef me en verbreek mijn egocentrische hart voor hen die Uw woord zo nodig hebben!’
Zussen, mensen hebben Gods woord nodig! Ze zijn ten einde raad zonder Jezus die hun leven komt veranderen! Er is niets wat we ooit moeten doorstaan of moeten missen dat ook maar enigszins lijkt op het offer dat Jezus betaalde voor onze eeuwigheid.
‘Als we met Hem gestorven zijn, zullen we ook met Hem leven;
Als we volharden, zullen we ook met Hem regeren;
Als wij ontrouw zijn, blijft Hij getrouw –
Want Hij kan zichzelf niet verloochenen.’
Paulus begreep wat deze woorden betekenen. Hij was dood in zijn overtredingen toen hij op wonderbaarlijke wijze zijn Redder ontmoette op de weg naar Damascus. Hij wist wat het betekende om dood te zijn en nu met Hem te leven. En hij leefde vanuit dat eeuwige perspectief. Hij leed enorm omwille van het evangelie.
We hebben die gelegenheid nu ook als we vanuit dat eeuwige perspectief leven, omdat Zijn woord niet beperkt is! Het is leven voor hen die vergankelijk zijn en het is leven voor ons die volharden omwille van hen die verlossing nodig hebben.
“Daarom verdraag ik alles ter wille van de uitverkorenen, opdat ook zij de zaligheid in Christus Jezus zouden verkrijgen, met eeuwige heerlijkheid.” 2 Tim. 2:10
Heb je moeilijke tijden doorgemaakt omwille van het evangelie? Zorgden die moeilijke tijden er soms voor dat je je moe, teleurgesteld en gefrustreerd voelde? Eerst wil ik je laten weten, mijn vriendin, dat ik dat heel naar voor je vind. Ik zou willen dat ik bij je kon zijn om je in je ogen te kijken, om je te omarmen en om deze last samen te dragen. Maar bovenal wil ik je bemoedigen dat wat je doet als je Gods Woord proclameert voor je buren, je vrienden en voor vrouwen die God in jouw leven heeft gebracht. Het is geen kleinigheid. Gods Woord is niet beperkt en het is uitgezonden om het eeuwigheidsbesef wakker te maken in de harten van deze vrouwen. Wees bemoedigd, zus. Laten we deze dingen samen doorstaan voor hen die Hij heeft gekozen en laten we de eeuwigheid in het oog blijven houden.
Door Zijn genade,
Cherice
Reacties
Een reactie posten