Ik ben gezegend met de opvoeding van drie dochters. Als ik een euro had gekregen voor elke keer dat iemand iets tegen me zei over het hebben van drie meisjes en als commentaar gaf: "Oh, gaan jullie nog door voor een jongen?" toen mijn meisjes nog peuters waren, dan zou ik nu rijk zijn. Of tegenwoordig is het meer: "Oh, wacht maar tot ze tieners zijn..."
En reken er op - het is altijd in hun bijzijn.
Ik ben er zeker van dat jongens moeders hetzelfde meemaken.
Deze ongevraagde opmerkingen die ik al die jaren kreeg, gaven me wel de gelegenheid om te reageren in dankbaarheid op de drie ongelofelijke zegeningen die God mij gegeven heeft.
Ik ben dankbaar voor de gift van mijn kinderen ongeacht hun geslacht. Als Hij ervoor gekozen had mij allemaal jongens te geven, dan zou ik net zo dankbaar geweest zijn. Ik heb niet het idee dat ik wat mis en mijn echtgenoot ook niet. In plaats van mijn leven te bekijken met de bril van wat we niet hebben, focussen we ons op wat wél hebben. We zijn beiden heel erg dankbaar voor het gezin wat we hebben.
Een les die ik door dit alles aan mijn kinderen heb geprobeerd te leren is dat woorden belangrijk zijn. Elke dag hebben we een keus. We kunnen woorden spreken die iemand opbouwen of die afbreken. Het oude spreekwoord: "schelden doet geen pijn" is niet waar.
Woorden verwonden wél.
Harten, dromen en relaties zijn gebroken door verwondende woorden die gesproken zijn... opzettelijk of onopzettelijk. Dat is niet alleen waar voor de woorden die we tegen anderen zeggen, maar ook voor wat we tegen onszelf zeggen.
Ik weet dit omdat ik ermee strijd in deze periode van mijn leven. Ik zeg dingen tegen mezelf die ik nooit van m'n leven tegen een ander zou zeggen.
Als onderdeel van het leren bestrijden van onze vrees met Gods waarheid, is het niet genoeg alleen de kracht van woorden onderkennen die we tegen anderen spreken, we hebben het ook nodig de kracht van woorden die we tegen onszélf spreken te onderkennen.
Als we onze vrees en ongerustheid die ons in omhoog komen aanpakken, laten we dan beginnen om onze woorden uit het verleden te laten rusten. Laten we Gods waarheid omarmen en elke morgen als we de zon zien opkomen, Zijn genade ontvangen.
“Het is de goedertierenheid van de HEERE dat wij niet omgekomen zijn,
dat Zijn barmhartigheid niet opgehouden is!
Nieuw zijn ze, elke morgen;
groot is Uw trouw!”
Dat onze gedachten altijd gericht zijn op die waarheid, zoals Zijn altijd opkomende zon, en laat onze lippen dat belijden. Weg zijn de oude gedachtepatronen, we zijn niet langer vrouwen die slaaf zijn van onze patronen, schaamte en pijnlijke herinneringen uit het verleden. We bouwen een arsenaal aan verzen op om de leugens tot ons gesproken te bestrijden, en ook de leugens die we ontdekken, die we tot onszelf te spreken.
We zijn vrouwen die de kracht van onze woorden erkennen, en zullen ze met wijsheid gebruiken.
We kiezen ervoor om woorden van leven in onze kinderen, echtgenoten, vrienden en ouders te spreken... zoals ook in onze eigen levens.
Love God Greatly!
Laten we praten: Hoe heeft deze studie jouw manier van spreken veranderd, tegen jezelf en tegen anderen?
Reacties
Een reactie posten