We kwamen allemaal bijeen in een grote hut zonder
muren en met een rieten dak. Dit was de derde of vierde preek van de dag. De
oncomfortabele bankjes en het toenemend aantal muggen vanwege een lichte regen
hielden me klaarwakker ondanks het feit dat ik de taal Korripako niet versta.
Omdat ze wisten dat 'blanken' bij de conferentie aanwezig waren, begonnen ze
hun boodschappen in het Spaans, maar ze gingen toch geleidelijk over op hun
eigen taal. Dat betekende dat ik grotendeels miste wat de predikers uit verschillende
inheemse dorpen zeiden.
Plotseling stond een van de ouderlingen in de hut op begon
met de prediker te praten. Anderen vielen hem bij. Ik had geen flauw idee van
wat ze zeiden, maar aan de boze gezichten van sommige mannen te zien, en aan de
bezorgde uitdrukking van mijn man, zag ik dat dit belangrijk was.
Mijn man gaf van de andere kant van de hut aan: "Ze
halen hem van de preekstoel." Wacht, wat? Ik zocht naar mijn
vertaalster, maar ze was nergens te bekennen. Hij had gelijk. Enkele minuten
later werd de prediker de hut uit geëscorteerd en gingen ze verder met het
programma.
Tijdens de avondmaaltijd vertelde de voorganger van het dorp
waar we verbleven wat er was gebeurd. "Hij zei dingen die niet waar zijn.
Dat staat niet in de Bijbel." Natuurlijk weet ik genoeg van de inheemse cultuur
om te weten dat dit de enige uitleg was die we zouden krijgen zolang ik erbij
was. Later zou hij de details met mijn man bespreken en hem om zijn mening
vragen tijdens een voorgangersbijeenkomst.
De oudere mannen in de Korripakodorpen kennen de Bijbel heel goed
en ze weten wanneer iemand van de waarheid afdwaalt. Maar de jongere
generaties niet. Daarom vragen zij steeds of missionarissen in hun dorpen kunnen
komen onderwijzen, zodat ze allemaal slechte doctrine kunnen herkennen voordat
de mensen het horen en in de war raken.
Soms zou ik willen dat wij "blanken" het lef
hadden om deze medebroeders in de jungle na te volgen en op te staan en te
zeggen: "Je predikt Gods waarheid niet, alsjeblieft, verdwijn het podium!"
Dit was precies wat Micha deed met zijn berisping van de valse profeten in de verzen van
vandaag. Hij droeg hen op het podium te verlaten, omdat ze Gods waarheid niet predikten;
ze vertelden de mensen, vooral de corrupte gouverneurs en heersers van die
tijd, wat ze wilden horen. Ze profeteerden van gelukkige tijden om hun magen
daarmee te vullen, terwijl de waarheid was dat oordeel en ballingschap om de
hoek lag vanwege constante zonde waarover de mensen geen berouw hadden.
Mensen willen niet horen over zonde.
Mensen willen ook vandaag niet horen over zonde. Hoeveel van
onze moderne kerken zijn gestopt met prediken over zonde, zodat de mensen zich niet ongemakkelijk voelen? In hoeveel kerken krijgen mensen oppervlakkige
boodschappen te horen, elke zondag weer, zonder woorden als
"zonde",
"bekentenis" of "berouw"? Ja, het Evangelie is goed
nieuws en bemoedigt mensen. Het is echter ook de waarheid van een rechtvaardige
God en zonde moet worden besproken om ons te helpen te leven in overeenstemming
met Zijn Woord.
Wanneer we alleen die verzen uit de Bijbel halen die we leuk
vinden en de verzen die gaan over onze zonde aan de kant schuiven, dan missen we een
groot deel. Gods Woord is waarheid die ons hart verandert en ons leven in lijn
brengt met het Zijne.
Ik wil dat Gods waarheid me een ongemakkelijk gevoel geeft. Ik
wil dat het de spiegel is waar ik in kijk. Ik wil dat het mijn hart verandert,
zodat het mijn leven verandert. Laten we vrouwen van het Woord zijn, niet bang
om Gods waarheid in liefde uit te spreken.
Tevreden in Zijn dienst,
Reacties
Een reactie posten