Als onze plannen niet gaan zoals we zouden willen

Ik heb een jongere zus.

Ze is mooi, gul, hilarisch en heeft het prachtigste haar dat je je kan voorstellen. Ze zoekt net zo lang tot ze de perfecte cadeautjes voor haar vrienden heeft gevonden, ze zegt zelden 'nee' als het in haar macht ligt om te helpen, en ze houdt van Jezus met alles wat ze heeft.
En haar zomer bracht niet wat ze ervan had gedacht.

In april werd bij haar zesjarige de diagnose kanker vastgesteld. Een kanker die vier opeenvolgende maanden agressieve chemotherapie vereist. Een kanker die betekende dat ze moesten verhuizen naar een andere staat voor de behandeling en om dichter bij familie te zijn. Een vorm van kanker die ervoor zorgde dat ze ziekenhuis, werk en zorg twee andere kinderen in balans moest zien te houden, op een hoeveelheid slaap die niemand ooit kon overleven. Een kanker die een beproeving zou zijn op het gebied van het comfort en de stabiliteit van het leven, dingen die zovelen als vanzelfsprekend nemen.
Ik zal nooit de dag vergeten waarop ze me belde om me het nieuws te vertellen. Ik kon niet stoppen met huilen en zij zat aan de andere kant van de lijn me te troosten, te ​​vertellen dat God goed is. Zo is ze.

Oh, dingen als angst, wrok, woede, uitputting en egoïsme hadden bij haar de overhand kunnen nemen. En wie zou haar dat verweten hebben? Maar elke keer wanneer ik met mijn zus sprak, zei ze dingen die volledig in tegenspraak waren met haar omstandigheden. Haar reactie op het leven dat ze nooit voor ogen had gehad?

Ze prees God en ze diende anderen.

Ze deelde haar geloof publiekelijk op een gewaagde manier, waarbij ze consequent de focus van zichzelf weg haalde en in plaats daarvan mensen op Jezus wees. Ze vervulde haar geest met de waarheid van Gods Woord en dankte in beproeving na beproeving. Ze straalde blijdschap uit, door het volledig vertrouwen in haar krachtige God. Ze stelde zich dag en nacht helemaal beschikbaar in de ziekenhuiskamer en in haar zeldzame vrije momenten verzamelde ze tientallen geschenken om andere kankerpatiëntjes en hun families te bemoedigen.

Ze gaf zichzelf over, keer op keer, want als dienaar van Christus weet ze dat haar leven bedoeld is om weg te geven.

Misschien wel het mooiste van dit alles? Toen ik haar vroeg of ik haar verhaal met jullie allemaal kon delen, was haar enige verzoek: "Zorg ervoor dat het niet over mij gaat maar alleen over Jezus. Verhoog zijn grote naam."

Het gaat niet om mij. Wauw.

Esther, hoofdstuk 1 vertelt een heel ander verhaal. Het leven van koning Xerxes ging helemaal over hem.

"Voor een volle 180 dagen toonde hij de enorme rijkdom van zijn koninkrijk en de pracht en glorie van zijn majesteit." ~ Esther 1:4

Zijn koninkrijk.
Zijn Majesteit.
Zijn naam.

En toen al Xerxes’ plannen, kracht en vertrouwen hem niet brachten wat hij wilde?
"Toen werd de koning woedend en brandde van woede." ~ Esther 1:12

Ik begrijp het.

Ik verlang naar orde. Ik hou van voorspelbaarheid. Ik vind het geweldig als wat ik bedenk precies 'op zijn plek valt' en het zo gebeurt.

Dat voelt allemaal veilig op dat moment. Verantwoordelijk en onder controle. Het wordt niet ongemakkelijk en mijn reputatie blijft geheel in tact.

Maar wat is mijn reactie als plannen niet brengen wat ik wil? Zal ik "God loven en anderen dienen?" Of zal ik "woedend worden en branden van woede?"

De wereld zegt ons dat we vast mogen houden aan angst, wrok, woede, uitputting en egoïsme. De wereld zegt ons te vechten voor ons comfort en onze reputatie. De wereld leert ons om voor onszelf te zorgen en onze "koninkrijken" tot elke prijs te verhogen.

Maar als een dienaar van God ben ik geroepen tot een andere standaard. Ik ben geroepen om Gods soevereiniteit te omarmen, zelfs in minder dan ideale omstandigheden. Om een ​​licht te zijn in een wereld die Jezus hard nodig heeft. Om mijn leven af te leggen, zodat de naam van mijn Heiland hoog kan worden verheven.

God, help mij om me te richten op de Waarheid, in plaats van op de beproeving.
Help mij om te danken in plaats van toe te geven aan angst.
Help mij om vreugde te kiezen in plaats van woede.
Help mij te vertrouwen op Uw macht in plaats van mijn eigen plan.
Help mij om Uw naam te verhogen in plaats van de mijne.

Wanneer iemand mijn verhaal vertelt ... wens ik dat ze zeggen dat het nooit om mij draaide, en alleen om Hem.
"Niet ons, HEERE, niet ons, maar geef Uw Naam eer ..." ~ Psalm 115: 1

Aan Zijn voeten,

* Gespreksstof: Ga je momenteel door een beproeving die jouw reactie uitlokt? Hoe kun je reageren op een manier die God de eer geeft?