Diegenen onder ons die al lang bij de kerk horen kunnen het misschien aanvoelen als een taboe, om deze tekst eruit te lichten. We zijn immers gelovig. We zijn gered. We weten de antwoorden die we op zondagsschool leerden. Maar, eerlijk gezegd hebben we toch nog momenten – misschien wel weken, of zelfs hele periodes – van twijfel en ongeloof.
Soms voelt ons geloof maar klein.
“Als u een geloof had als een mosterdzaad, u zou tegen deze berg zeggen: Verplaats u van hier naar daar! En hij zou gaan.” Mattheüs 17:20
Oei. Soms voelt ons geloof echt klein.
Dank God, we zijn niet alleen. De Bijbel is doorweven met verhalen over mensen die dezelfde twijfels hadden.
- Het geloof van de discipelen wankelde toen zij op het meer van Galilea waren, lezen we in het gedeelte voor vandaag. Deze mannen waren getuige geweest van de wonderen die Jezus verrichtte, en toch hadden zij hun bedenkingen.
- In het Oude Testament leidde Mozes de Israëlieten uit de slavernij van Egypte, maar toen de verkenners verslag deden over wat hun in Kanaän te wachten stond, “…het volk dat in dat land woont, is sterk, de steden zijn versterkt en heel groot” (Numeri 13:28), raakte de meerderheid onmiddellijk in paniek en vroeg in Numeri 14:3: “Zou het niet beter voor ons zijn naar Egypte terug te keren?”Bedenk wel: deze mensen hadden nog maar kortgeleden gezien hoe hun zonen tijdens het Pascha werden gespaard, ze waren getuige geweest van de plagen over Egypte, en ze hadden letterlijk midden door de Rode Zee gelopen.
Twijfel is niet nieuw of uniek.
Het beste middel om ons geloof te beproeven en te meten is vergelijkbaar met een storm. Het is gemakkelijk om lofliederen te zingen en je geloof uit te spreken als je leven kalm en voorspelbaar verloopt. Maar de beproevingen in je leven – de stormen – die vormen de echte test voor je geloof. Een gemakkelijke weg wordt ons Christenen niet beloofd, en het is een realiteit dat ons geloof gelouterd wordt in de nood en narigheden van ons leven.
Ik heb meegemaakt dat vrienden onvoorstelbare dingen doorstonden, zich aan God vastklampten en er weliswaar getekend, maar sterker uit tevoorschijn kwamen.
Ik heb ook meegemaakt dat mensen van hun geloof afdwaalden als er moeilijkheden kwamen. Het is mij allebei overkomen.
Daarom, hoe kunnen we groeien in het geloof, onze twijfels bedwingen en ons ongeloof het zwijgen opleggen?
We vertrouwen op God, dat Hij ons zal redden, en we vormen een bepaalde verwachting hoe dat zal gaan. God heeft beloofd dat Hij ons niet zal begeven of verlaten (Hebreeën 13:5)
- Soms ziet die redding eruit volgens ons boekje voor als we in moeilijkheden komen. Hij geneest onze ziekte, Hij beschermt ons tegen natuurrampen, beschermt ons huwelijk, zorgt dat we genoeg geld hebben.
- Maar soms lijkt het helemaal niet op ons plan, en krijgt die redding een eeuwigheids-perspectief, namelijk onze bevrijding van de wereld. Paulus zei: “het leven is voor mij Christus en het sterven is voor mij winst.”(Fil. 1:21)
Een wijze vriendin leerde mij een gewoonte die van diepe praktische waarde is voor het versterken van mijn eigen geloof. Ze leerde mij om heel specifiek te bidden, en dan op te schrijven wat ik in die gebeden heb gevraagd. We hebben het zo druk dat we verbazend gemakkelijk Gods antwoorden op onze gebeden over het hoofd zien. En ik heb ondervonden dat het bijhouden van een specifiek lijstje mij helpt ervan bewust te worden en te zien hoe God op ontelbare manieren voortdurend te hulp komt en voorziet.
Ik wil geen mooi-weer-geloof. Ik wil een taai, dapper geloof, diep geworteld en vast. Mijn gebed is dat van die vader die Jezus smeekte om zijn zoon te bevrijden van een boze geest: “Ik geloof, Heer! Kom mijn ongeloof te hulp.” (Markus 9:24)
We bidden om geloof dat Hij de stormen kan doen bedaren. En om geloof dat, als Hij dat niet doet, Hij ons in de stortregen niet zal verlaten.
Lieve Heer, geef mij geloof om U nog meer te vertrouwen. Kom tot mij en kom mijn ongeloof te hulp.
Genade en vrede,
Leesplan week 2:
Weekvers week 2:
Reacties
Een reactie posten