Love God Greatly

Neem je een risico of breng je een offer? Als de drukte en deining van de feestdagen er niet in geslaagd zijn je vreugde te stelen of je hoofd te doen ontploffen, zal januari het wel proberen. Voor ons vrouwen van wie verwacht wordt dat we altijd piekfijn presteren, kan januari een tijd zijn van verpletterende druk. Als we niet de perfecte manier hebben gevonden om het perfecte Nieuwjaar aan te vangen en als we dit jaar niet eindelijk al onze levensdoelen af hebben kunnen strepen, dan is het maar al te gemakkelijk om in een continue mist van verslagenheid te lopen. In plaats van te leven in dit nieuwe leven dat God beschrijft, kiezen we steeds opnieuw dezelfde struikelblokken. Toch gebiedt God ons onophoudelijk om voor dapper te kiezen. Hij zegt ons niet om het pad te kiezen dat wij willen voor het jaar; Hij roept ons op om dapper genoeg te zijn om Zijn pad te kiezen, in elke stap van ons leven. Omdat God de ongelooflijke toekomst kent die Hij voor ons heeft, verontschuldigt

De tekst van vandaag is een van mijn lievelingsteksten. Jaren geleden heb ik hem al uit mijn  hoofd geleerd, zonder te weten dat God die tekst in latere jaren zou gebruiken om mij te  troosten. Zullen verdrukking, of benauwdheid, of vervolging, of honger, of naaktheid, of gevaar, of  zwaard ons scheiden van de liefde van Christus? ( Romeinen 8:35 ). Zij zullen Christus beslist  niet kunnen scheiden van ons, maar als wij niet oppassen zouden ze ons wel van Christus  kunnen scheiden. Als we allerlei dingen meemaken die we niet hadden verwacht, of langdurig angsten en  beproevingen moeten doormaken, dan kunnen we de moed verliezen. En juist op zo’n  moment probeert Satan bepaalde gedachten te laten insluipen in je hart.  Van die gedachten zoals… …God houdt niet echt van je. Als Hij van je hield, zou Hij niet toestaan dat jij zo moet lijden. …Je bent niets waard. Zelfs God vindt jou de moeite niet waard. …Waar ben je mee bezig? Het helpt toch niet. Als jij

Gastvrijheid. Dat is iets waarin ik graag wil groeien in 2019. De mensen in mijn leven zou je in twee groepen kunnen verdelen. De eerste groep bestaat uit mensen die onaangekondigd mijn huis kunnen binnenstappen, want ik weet dat ze loyaal zijn en dat ze – ondanks alle rommel – van me houden. En er is een groep mensen voor wie ik als een gek aan het poetsen ga (nou ja, ik prop spullen in een kast) voordat zij mijn huis kunnen betreden, zodat alles spik en span is als de deurbel gaat. Maar hoe zit het met mensen die bij geen van beide groepen horen?  Het grappige is dat mijn man van nature heel gastvrij is. Niemand is een vreemde voor hem. Hij houdt contact met mensen en nodigt hen uit om een broodje te komen eten. Hij belt mensen op, terwijl ik liever een appje zou sturen. Ik grapte wel eens dat we nog een keer Kerst zouden vieren met een willekeurige selectie van zijn vage kennissen. En dat deden we ook (en ik hoop dat we het nog eens zullen doen). Mensen die hij ooit eens on

Hij is twaalf en een half. Geen kleine jongen meer, en nog lang geen man. Vastzittend in dat voorgeborchte van het leven, vaak heen en weer schommelend op de pendulum tussen deze leeftijden terwijl hij wacht, niet zo geduldig, tot zijn geest en lichaam tot rijping komen. Hij is onafhankelijk en onderzoekend in zijn gewoontes, en zijn hoofd staat nooit stil. Alles wat los en vast zit leest hij, meer en meer lerend over de wereld om hem heen. En hierdoor ontstaat een mogelijke bewustwording van deze wereld waarvan ik niet zeker weet of ik er klaar voor ben dat hij hem ontmoet. Een cultuur die oh-zo-hard werkt om hem één kant op te lokken. Oh, Vader, haal hem naar U toe. In U alleen zal hij ware vrede vinden…  Bescherming. Reinheid. Doel. Help mij hem te leren om zijn hart en hoofd hartstochtelijk te bewaken. En dat van mij, leer het me aldoor. Nog voordat de zon een nieuwe dag aankondigt, wordt mijn hoofd al verleid om te dwalen in en te smullen van de verleidingen die

Toen ons gezin het nieuwe jaar inluidde met vuurwerk, vroeg mijn zoon aan zijn vader of hij mocht meehelpen met het afsteken. De meeste elfjarige jongens vinden het leuk als ze de kans krijgen om iets gevaarlijks te doen. Maar Daniël had een goede kijk op vuurwerk. Heel jong al had hij van zijn vader geleerd hoe krachtig die explosieven zijn en wat er allemaal kan gebeuren. Als klein jochie kromp hij ineen bij zo’n harde knal, maar hij keek wel zijn ogen uit als hij het geweldige kleurrijke schouwspel daar boven in de lucht zag. En nu gaat hij heel voorzichtig om met al het vuurwerk en luistert steeds naar wat zijn vader zegt. Nu we verder gaan met onze studie over hoe sterk en moedig ons leven in Christus kan zijn, willen we kijken naar wat het betekent om God meer te vrezen dan mensen. Als wij de Heer vrezen, hebben we daadwerkelijk eerbied en ontzag voor God, wat zich vertaalt in gehoorzaamheid, dienstbaarheid en liefde. Naarmate we groeien in geloof, ontwikkelt zich ook on

We weten allemaal wat angst is; van mild onbehagen tot schrikwekkende angst. Er zijn omstandigheden die slapeloze nachten, maagpijn en concentratieverlies veroorzaken. Denk maar eens na over wat die dingen voor jou zijn. Wat is angst precies? Angst is een bang gevoel of een gevoel van vrees dat je behoeften of verlangens niet zullen worden vervuld. Ook kan je angst voelen over hoe iets zal verlopen in de toekomst.  Angst kan worden veroorzaakt door een groot aantal dingen. Het kan worden ontketend door mensen, omstandigheden, ervaringen, ontberingen, ziekte, dood, verlies, pijn, de herinnering aan het verleden, het onbekende van de toekomst of de roerselen van onze verbeelding. Het probleem met angst Er is een groot probleem met angstig zijn. Het is een vorm van ongehoorzaamheid aan God. In de Bijbel wordt ons talloze keren geleerd om niet bang te zijn. Wanneer we angst de controle geven, zijn we ongehoorzaam aan God door iets anders te geloven dan wat Hij in