Deze tweede brief aan de Thessalonisenzen eindigt met dezelfde woorden waarmee Paulus begon: Vrede en genade. Woorden die gebruikt worden om deze gelovigen te bemoedigen tijdens vervolging én verdrukking.
En wat een prachtige woorden om vandaag onze studie mee te eindigen!
Vrede en genade voor jullie, lieve vriendinnen.
Na deze zes weken bezig te zijn geweest met de gemeente van Thessaloniki, zijn we er weer aan herinnerd dat vrede niet komt van iets dat buiten ons is, maar van Jezus.
De wereld zal misschien je vrede proberen te stelen. Maar wees bemoedigd en weersta het, want de God van de vrede is met jou en zal met je zijn in wat voor omstandigheden je ook terecht komt.
Op deze laatste dag dat we samen deze brief bekijken, zal ik eerlijk tegen jullie zijn: ik heb de laatste jaren strijd geleverd om die vrede te ontvangen.
En weet je, dit is één van de dingen die ik nooit heb durven zeggen. Ik ben een zendelinge, een vrouw van geloof, van actie, ik ben moedig. Iemand die tot elke prijs God zal dienen.
Toch, midden in de nacht, toen Facebook afgesloten was, de façade neergelaten was, waren het alleen mijn onzekerheden, mijn twijfels en angsten. Moesten we blijven? Moesten we ergens anders heen? Is dit echt Gods wil voor ons? Moeten we dit echt allemaal doorstaan? Of lijden we aan een soort martelaarssyndroom? Is dit de plek waar ik mijn kinderen wil laten opgroeien? Is het dit alles waard?
Deze en vele andere soortgelijke vragen kwamen steeds opnieuw in mijn gedachten, en lieten me niet alleen aan Gods wil voor mij twijfelen, maar ook aan Zijn liefde... waarom zou Hij toestaan dat we zoveel kwaad meemaken als we Hem dienen?
Ik had de dief toegestaan te komen en mijn vrede te stelen.
En wat een prachtige woorden om vandaag onze studie mee te eindigen!
Vrede en genade voor jullie, lieve vriendinnen.
Na deze zes weken bezig te zijn geweest met de gemeente van Thessaloniki, zijn we er weer aan herinnerd dat vrede niet komt van iets dat buiten ons is, maar van Jezus.
De wereld zal misschien je vrede proberen te stelen. Maar wees bemoedigd en weersta het, want de God van de vrede is met jou en zal met je zijn in wat voor omstandigheden je ook terecht komt.
Op deze laatste dag dat we samen deze brief bekijken, zal ik eerlijk tegen jullie zijn: ik heb de laatste jaren strijd geleverd om die vrede te ontvangen.
En weet je, dit is één van de dingen die ik nooit heb durven zeggen. Ik ben een zendelinge, een vrouw van geloof, van actie, ik ben moedig. Iemand die tot elke prijs God zal dienen.
Toch, midden in de nacht, toen Facebook afgesloten was, de façade neergelaten was, waren het alleen mijn onzekerheden, mijn twijfels en angsten. Moesten we blijven? Moesten we ergens anders heen? Is dit echt Gods wil voor ons? Moeten we dit echt allemaal doorstaan? Of lijden we aan een soort martelaarssyndroom? Is dit de plek waar ik mijn kinderen wil laten opgroeien? Is het dit alles waard?
Deze en vele andere soortgelijke vragen kwamen steeds opnieuw in mijn gedachten, en lieten me niet alleen aan Gods wil voor mij twijfelen, maar ook aan Zijn liefde... waarom zou Hij toestaan dat we zoveel kwaad meemaken als we Hem dienen?
Ik had de dief toegestaan te komen en mijn vrede te stelen.
Kijk, wat Paulus zegt aan het eind van zijn brief:
Moge de Heere van de vrede Zelf u voortdurend vrede geven op allerlei wijze.
Voortdurend op allerlei wijze.
Ik heb geleerd dat mijn vrede pas komt door God de controle te geven over alles. En van begrijpen dat Hij achter de schermen altijd iets doet voor mijn welzijn en Zijn glorie. Door Gods wil voor mij en mijn familie te accepteren zoals het komt.
Voor nu is Zijn wil dat we niet leven in een luxe huis. Het gaat er niet om dat we in overvloed leven. Of dat we rustig en omgeven door comfort ons leven kunnen leiden. Zijn wil voor ons nu, is dat we angsten, gevaar en beproeving na beproeving ondergaan. Dat we strijden en met vallen en opstaan de tegenstand onder ogen zien en doorstaan.
Zijn wil is dat ik ervoor vecht om mijn vrede te bewaren. En de enige manier om dat gevecht te te voeren - en te winnen, is op mijn knieën. Alles over te geven aan Hem. Mijn verwachtingen, mijn vragen, mijn gedachten over een ander leven, geriefelijk en veilig. Pas als ik dit allemaal aan Hem geef, elke dag, dan en alleen dan, kan ik voortdurend Zijn vrede op allerlei wijze ervaren. In de kleine en grote dingen.In de belangrijke en in de routine handelingen.
Laat de vijand van je ziel niet komen en je vrede stelen. Vecht.
Laat de vijand van je ziel niet komen en je vrede stelen. Vecht.
Ik weet het, als er zware tijden komen is het de gemakkelijkste weg om onze twijfels en angsten ons hart en gedachten te laten vullen. Maar ik weet ook dat Gods wil voor ons 'uitleven' - hoe moeilijk of verschillend het ook is van wat je ooit had voorzien - het is de enige manier die ons voortdurend vrede geeft op allerlei wijze.
Onderwerp je aan Gods wil voor jou en rust daarin. Laat de duivel jouw angsten met zich meenemen en laat God je hart vullen met Zijn volmaakte vrede.
Tevreden in Zijn dienst,
Reacties
Een reactie posten