“Vrede laat Ik u, Mijn vrede geef Ik u; niet zoals de wereld die geeft, geef Ik die u. Laat uw hart niet in beroering raken en niet bevreesd worden.” - Joh. 14:27
Nauwelijks was de deur van de auto dicht of ik begon onbedaarlijk te huilen. Als het mij al niet lukte om door de kerkdeur naar binnen te gaan, hoe zou zijn eigen moeder met haar verdriet deze dag dan aankunnen?
Hij was negen en vol leven.
Negen jaar jong, net als mijn derde zoon. Het leek wel gisteren dat zijn moeder en ik bij de crèche in de kerk stonden te fluisteren om onze kleintjes niet wakker te maken, terwijl ze week na week naast elkaar lagen en wij onze pasgeboren kindjes samen verzorgden.
Nooit hadden we gedacht elkaar onder deze omstandigheden terug te zien.
Het ongeluk. Op de Eerste Hulp. Ons wanhopige gebed om leven. Zijn totaal onverwachte overlijden.
Maar te midden van dat intense verdriet was er een vrede, niet van deze wereld.
En de wereld zag dat zij anders was...
“U zult volkomen vrede bewaren, want men heeft op U vertrouwd.” - Jes. 26:3
Ik zat naast haar toen de dokter haar grootste angst bevestigde. Haar kanker was teruggekomen en het was moeilijk om te horen te krijgen welke zware weg voor haar lag. Er volgde een ellenlange discussie over mogelijkheden en timing en er werden allerlei onbekende factoren bijgehaald. Ik herinner me dat ik diep getroffen werd.
Getroffen door een vrede die alle verstand te boven ging.
Vrede boven menselijk denken vulde die dag de overvolle behandelkamer... omdat zij ervan vervuld was... omdat zij vervuld was van Hem.
Zij richtte zich op de waarheid in plaats van de beproeving.
Zij voelde dankbaarheid in plaats van angst.
Zij vertrouwde op Zijn macht in plaats van op haar eigen plannen.
Zij verhoogde Zijn Naam boven haarzelf.
En de wereld zag dat zij anders was...
“Maar u kent Hem, want Hij blijft bij u en zal in u zijn. Ik zal u niet als wezen achterlaten; Ik kom weer naar u toe.” - Joh. 14:17-18
Bij haar familie, thuis, in de kerk, in de straat, op het werk en overal waar zij komt, haar omstandigheden maken haar niet tot wie zij is. God doet dat. Door Zijn grote macht kan zij alle beproevingen van het leven tegemoet treden met bovenmenselijke goedheid en hoop.
Niet omdat ze passief is, maar omdat ze vrede heeft. Niet omdat ze volmaakt is, maar omdat ze wordt veranderd door Hem Die is.
Ze weet dat God voor haar is.
Ze weet dat Hij haar nooit zal verlaten.
Ze weet dat Hij haar kracht zal geven in moeilijke tijden.
Ze weet dat Hij alles op zijn tijd mooi heeft gemaakt.
Omdat de Vredevorst is gekomen, kunnen wij in deze gebroken wereld vredestichters zijn.
Brengers van vrede.
Boodschappers van het Goede Nieuws.
Gevers van hoop.
En de wereld werd diep getroffen, waardoor zij een kans kreeg om allen over Hem te vertellen...
Aan Zijn Voeten,
Reacties
Een reactie posten